Informacje o kampanii w Burning Wheel, dziejące się na obszarze byłego hrabstwa Athany.
Sytuacja startowa: W świecie przebudzają się nadnaturalne duchy oraz byty. Długoletnia wojna elfio-orkowa która spustoszyła dawną większą marchię Cesarstwa nad dorzeczem rzeki Niguren, przyczyniła się do przywołania lokalnych starych wierzeń w byty oraz fakty. Żyzne dorzecza rzeki Niguren po upadku tamtejszego królestwa 15 lat temu w wyniku tej magicznej wojny stały się ziemiami do przejęcia przez ambitną szlachtę i rycerstwo z państw ościennych, a także wszelkich bandytów i awanturników pragnących ziemi na własność. Poszczególne niedobitki wciąż stawiają opór rozmaitym najeźdźcom (jako niezależne hrabstwa czy baronie lub państewka-miasta). Wtem wywodzący się z jednego z państw Zakon Światła obwieścił misję zaprowadzenia „porządku” nad Dorzeczem Niguren; właśnie zdobył pierwszy przyczółek!
Akcja kampanii dzieje się w rejonie Dwóch Hrabstw, we wschodniej części. Obecnie 60% hrabstwa zachodniego jest pod kontrolą Zakonu Świata, zaś pod kontrolą lokalnej ludności w samym hrabstwie athańskim znajduje się: miasteczko Athana z okolicznymi wsiami, baronia Jarzębinowych Wzgórz oraz niedawno wyzwolone północne osady włącznie z Blackspring.
Sytuacja w Hrabstwie Atrhany: Wyobraźcie sobie ludność zrujnowaną demograficznie (50% populacji) po wielkiej inwazji obu ras oraz kolejnych zmaganiach, podjazdach i pomniejszych ofensywach. Lokalna arystokracja, rycerstwo oraz wyższe warstwy duchowieństwa nie istnieją. Północno-wschodni kawał hrabstwa pod kontrolą orków niewolących ludzi, całe południe z resztą wschodu skolonizowane przez elfy, które zastąpiły te wyższe warstwy społeczne. Mimo częściowej odbudowy gospodarczej rejonu pod ścisłą lub luźną kontrolą elfią, wciąż ludzie zmagają się z okupacją długouchego agresora.
Detale i realia świata
Jest rok 1309 Ery Cesarstwa, według elfów jest to początek Czwartej Ery. Orkowie jak kozacy - daty nie znają, rok mają zapisany w gwiazdach i słońcu.
Ludzie:
Istnieje rozległe Cesarstwo, w tym południowo wschodnia niegdysiejsza marchia zwana Księstwem Nigurenu (od rzeki Niguren).
Cesarstwo:
Wiadomo póki co tyle, iż stamtąd pochodzi religia Światła (w tym Zakon Światła), w jego skład wchodzi hrabstwo Balmory (przejęte po mężu przez Izoldę z rodu Kholinar) oraz stamtąd pochodzi lord Adolin Davar.
Księstwo Nigurenu
Uformowane na początku jako Marchia Południowej Rzeki, przejmowało stopniowo kolejne krainy na wschód. Składało się z właściwiej Marchii, rejonu Dwóch Hrabstw oraz ostatecznych trzech hrabstw, w tym z siedzibą książęcą. Książę teoretycznie podległy był cesarzowi, w praktyce okazywał się częściowo niezależnym władcą, z racji niskiego zainteresowania coraz mocniej zapominanym przez wszystkich spokojnym regionem.
W 1293 EC doszło do wielkiej inwazji, Potopu Elfio-Orczego. Najpierw dwie fale orków (południowa oraz północna) kolejno rozlały się aż do środkowego rejonu Dwóch Hrabstw, zatrzymując się odpowiednio na rzece Yelo oraz u podnóży murów miasta Norck. Niespełna dwa lata później do hrabstwa athańskiego dotarła jedna z grup w ramach Wielkiej Wyprawy na Zachód. Wypędziła ona awangardę południowej inwazji orczej z południa hrabstwa, a także jak dotąd powstrzymuje orków na północy.
Elfy:
Elfy pochodzą z bliżej nieznanego regionu na wschód za pasmem górskim. Legendy brzmią o ich panowaniu (lub przynajmniej istnieniu wśród ludzi) w Drugiej Erze, natomiast w trakcie Trzeciej Ery niemalże wycofały się z wpływu na ludzkie Cesarstwo oraz inne państwa.
Skłócone odwiecznym konfliktem z orkami (o co?). Wielka Wyprawa na Zachód z 1295 EC (tzw. początek Czwartej Ery) zbiegł się z inwazjami orczymi na Księstwo Nigurenu, które praktycznie utorowały drogę dla elfom pragnącym skolonizować i uczynić pięknymi zalesione wzgórza dorzeca rzeki Niguren. Najdalej wysuniętym nowym państewkiem elfów jest właśnie to utworzone przez jednego z Lordów Protektorów (imię?), które ustanowiło swoją siedzibę na gruzach zniszczonego przez orków miasta Tardon (południe hrabstwa Athany, nad rzeką Niguren).
Opinia ludzi o elfach: Ambiwalentna. Dla południa hrabstwa athańskiego elfy są wybawicielami ratującymi spod niewoli u orków, którzy zdążyli zrujnować ziemie wokół ujścia rzeki Yelo do Niguren. Jako nowa "arystokracja" są akceptowaną powinnością, Natomiast wokół samego miasta Athany (centrum) elfi kolonizatorzy i zdobywcy traktowani są jak "mniejsze zło": dzięki nim orkowie nie łupią Whitewood oraz podmurza Athany, lecz jako zdobywcy Twierdzy Świątynnej na wschodzie widziani sa jako ci, którzy przynieśli śmierć lokalnej religii w Trójcę Strzygli.
Orkowie:
Orkowie podobnie jak Elfy, wywodzą się ze wschodu daleko za górami. Prowadzą częściowo nomadyczny tryb funkcjonowania; wyobraźcie sobie plemiona nomadyczne zmuszone do osiedlenia się w obcym państwie. Nieznane jest ich pochodzenie. Wiadomo tylko tyle, iż w teorii są tak samo nieśmiertelne co elfy - jedynie giną w wyniku przemocy.
Po zahamowaniu dwóch inwazji orczych na Księstwo Nigurenu, każda z obu armii popadła w dekadencką, pełną brutalności rozpad na poszczególne klany. Najprawdopodobniej to zaledwie powstrzymuje przynajmniej Północnych Orków przed ponownym przejęciem kontroli nad osadą Blackspring, aż po brzegi rzeki Yelo...
Opinia ludzi o orkach: Brutalni łupieżcy. O ile lata pozwoliły zagoić rany obrońcom z Athany oraz z Jarzębinowych Wzgórz, wszędzie tam gdzie orkowie skutecznie najechali ludzie osady i miasta, tamże traktowani są jak dzikich bezwzględnych, czarnych włochatych wojowników siejących pożogę i zniewolenie. Hunowie, tylko ździebko gorzej. Odpowiedzialni są za zniszczenie miast Tardon oraz Vandii (północ, granica między Dwoma Hrabstwami) - to mówi samo za siebie.
Protagoniści Graczy
Lord Adolin Davar (Born Noble, Page, Squire, Knight) - jeszcze młody 25-letni rycerz szlacheckiego urodzenia na służbie u hrabiny Izoldy Kholinar, który dowodząc swoją kopią podopiecznych (pięciu jeźdźców, w tym jego przyboczny giermek Kaladin Alethi) podjął ambicję swojej suweren aby przejąć miasteczko Athanę. Silny, niebywale zręczny i odważny. Sir Adolin jest dalece spokrewniony z hrabiną Izoldą. Wbrew ilustracji, wyruszył na misję zaledwie chroniony przez lekką zbroję segmentową. Liczy na to, że jego biegłość w mieczu wystarczy...Jedyny syn z rodu Davarów zamieszkujących zamczysko Skałę Kormoranów. Niedawno wsławił się obroną jednej z wiosek, odpierając oddziały elfów i orków toczących między sobą starcie w niej. Odtąd lord Adolin nazywany jest "Czerwonym Rycerzem".
Beliefs:
- Jestem mieczem mego suwerena, którym odbije swe dziedzictwo. Ogniem i mieczem zdobędę miasto Athanę.
- Spróbuję pokazać Velema i Zakon w dobrym świetle memu suwerenowi, tak aby ich uznał za godnych sojuszników.
- Udowodnię ojcu, że nasz ród znów może być wielki. Na początek zdobędę sławę i nowe ziemie.
Leshrack (Born Great, The Rites, Bears the Lash, Follower, Astride the Beast, Packmaster) - Ten Który Rządzi Czarną Sforą. Doświadczony 39-letni czarny ork (orkowie nie umierają śmiercią naturalną tak jak elfy!), który mimo przetrwania przymusowej służby jako liniowy siepacz czarnych legionów dorobił się potem pozycji przywódcy sfory wilczych jeźdźców. Dowodził swą sforą do niedawna; podczas pewnej zasadzki ze strony elfów jego oddział został wybity do nogi. Obecnie Leshrack walczy o przywrócenie swego godnego imienia u swego ojca Ub-Dala, po tym jak wróciwszy z masakry żywy określony został "niegodnym jego następcą". Po niemal czterdziestu burzliwych latach żywota pozostał mu wierny jego wielki wilk wierzchowy, czarnuch Rax.
Wyjątkowo bystry i spostrzegawczy jak na orka. Swą wątłą posturę i niemal goblinią tężyznę nadrabia świetną zręcznością oraz ponadprzeciętną zwinnością. Bliski maestrii w łucznictwie. Przywykł do promieni słonecznych, co jest nietypowe wśród orków.
Beliefs:
- Chcę odzyskać zaufanie swego przełożonego poprzez zabicie wszystkich elfów w mieście Athana.
- Jestem lepszym wojownikiem niż lord Adolin. Udowodnię mu to, zabijając więcej elfów.
- Wyszukując i gromiąc coraz to groźniejsze bestie zostanę Wielkim Myśliwym, a moje imię będzie na ustach wszystkich orków. Na początek zapoluję na Trolla...
Sześć lat służby wśród żołnierzy nie wystarczyło, aby w kapłanie wyrobić wystarczającą tężyznę fizyczną; jednak bystrość umysłu oraz nieprzeciętna ogłada służy mu pomocą. W ostateczności, polega na swym dwuręcznym młocie bojowym, którym włada niemal do perfekcji.
Beliefs:
- Aby udowodnić, że zasługuję dostąpienia rangi inkwizytora Zakonu Światła, pragnę donieść Wielkiemu Inkwizytorowi, że nawróciłem wszystkich niewiernych w Athanie. Najpierw oczywiście ich nawrócę!
- Chcę nawrócić Leshracka na jedyną słuszną wiarę w Światło. Uczynię go pierwszym oświeconym orkiem.
- Napotykając znaki i symbole innych wierzeń, czuję silną potrzebę zniszczenia ich. Będę zacierał ślady po innowiercach.
Klyn z Athany (City Born, Student, Moneylender, Smuggler). 29-letni mieszczańskiego pochodzenia przemytnik, którego niedoszła kariera urzędnika skończyła się na tym, kiedy to ledwo będąc żakiem
studiującym w południowym mieście Tardon musiał zbiegać przed najazdem orków. Przez osiem lat był tym lichwiarzem w Athanie u którego zapożyczali się wszyscy mający jakieś dobra czy pieniądz, bądź chcący poradzić sobie w trudnej elfio-orczej wojennej zawierusze. W końcu musiał zbiec z miasteczka ze względu na przywódcę nowoformowanej gildii browarników, Landona Crane'a - największego z dłużników - który zapragnął rozprawić się z Klynem i "umorzyć" w ten sposób dług. Obecnie od pięciu lat Klyn rezyduje w jakiejś porzuconej leśniczówce wraz z żoną, zaś zarabia na swój żywot przemycając na swym osiołku produkty alkoholowe dla detalicznych klientów, omijając gildię browarników...
Nie lubi elfów - uważa, że mimo teoretycznego odbicia przez nie Tardonu (co z tego, że całkowicie zniszczonego przez orki) jednak to przez nie obecna mierna sytuacja mieszczanina jest dalej podtrzymywana. Pragnie przełamać obecne status quo, pragnie zemścić się na zmowie dłużników, a przede wszystkim - zarobić na nadchodzących kłopotach zwiastowanych przez lorda Adolina.
Beliefs:
- Zemszczę się na swoich dłużnikach w Athanie. W tym celu sprowadzę do miasta kogoś, kto zaprowadzi porządek.
- Każdy będzie lepszy od elfów. Pomogę lordowi Adolinowi i wkupię się w łaski hrabiny Kholinar.
- Wojna to pieniądze, a gdzie są pieniądze, tam muszę mieć swój udział.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.