czwartek, 21 kwietnia 2011

Arsenał z pól Nordalii

Garść propozycji, jak przenieść bronie stosowane w I i II WŚ (czyli także w Wielkiej Wojnie w Wanadii) do Wolsunga w postaci Gadżetów. Nie jest to szczegółowe odwzorowanie każdego modelu z osobna (napiszę wprost: mechanika Wolsunga jest zbyt ogólnikowa, by coś takiego było możliwe), zresztą byłoby to lekko bezcelowe. Co z tego, że jeden Dżentelmen strzela z PPsz-41, a drugi z MP-40, skoro oba egzemplarze to pistolety maszynowe służące do tego samego celu w boju, prawda? Nie uwzględniłem broni rakietowej (wszelkie Raketenwehrfery Panzerschrecki oraz Bazooki zostały wyrzucone), bowiem uznałem że wprowadzanie tak zaawansowanej broni byłoby lekką przesadą. Spotkałem się gdzieś z opinią, iż nawet krótkie bronie automatyczne "nie istnieją", bo "na zombiaka to nie działa".


Powyższy zbiór jest tylko zbiorem wskazówek, niekoniecznie zgodny z ziemską rzeczywistością. Przedstawiono broń pierwotnie przeznaczoną do działań militarnych; myśliwską pominięto. Poza karabinami wyborowymi i przeciwpancernymi, żadna z propozycji nie ma cechy Strzelanie +3, bowiem w praktyce to najczęściej pierwsza dobierana cecha Gadżetu (dlatego nie ma potrzeby dodawania jej w każdym przykładzie).
Pistolety:
Wszelka broń osobista dżentelmena, damy, oficera, zdatna do użycia jedną ręką. Broń palna przeznaczona do szybkiego unieszkodliwienia żywego celu na krótkim dystansie w celu zlikwidowania zagrożenia lub umożliwienia realizacji taktycznego odwrotu. Do tej kategorii zaliczamy pistolety powtarzalne i samopowtarzalne (ale nie automatyczne).

Broń strzelająca na zasięg krótki i średni.
Przykłady z Ziemi: Mauser C96, Walther P 38, Pistole P08 Parabellum, M1911,TT, Vis
2 cechy: zaskoczenie, za żeton +5 do Strzelania
3 cechy: zaskoczenie, za żeton +5 do Strzelania, przewaga
4 cechy: zaskoczenie, za żeton +5 do Strzelania, przewaga, +3 do Perswazji lub Zastraszania

Pistolety maszynowe:
W przeciwieństwie do nieautomatycznych pierwowzorów i wbrew obiegowej opinii, nie są łatwe do ukrycia. Pierwsze egzemplarze (niemalże aż do końca II WŚ) były tylko trochę mniejsze od karabinków powtarzalnych. Celem tej broni jest zapewnienie wsparcia z ognia ciągłego na czas przybycia posiłków bądź zagwarantowanie chwilowej przewagi w boju. To najlepsza propozycja dla tych, którzy chcą działać w pojedynkę, niekoniecznie po cichu; pod warunkiem, że wzięli spory zapas amunicji i szczęścia ze sobą [ciii... w Wolsungu nie istnieje coś takiego jak amunicja! ;D]

Broń strzelająca na zasięg krótki i średni.
Przykłady z Ziemi: MP 18, MP 38, MP 40, MP 3008, pm Thompson (tak, ta broń również była stosowana przez gansterów z USA), Reising, PPsz-41, PPS, STEN, Mors wz. 39 (po lewej).
2 cechy: seria, przewaga
3 cechy: seria, przewaga, mobilizacja
4 cechy: seria, przewaga, mobilizacja, dodatkowy atak

Karabinki maszynowe:
Pod koniec drugiej wojny światowej była to broń eksperymentalna, która miała zastąpić pistolety maszynowe, a później jakąkolwiek broń podręczną żołnierza. Jako pierwsi eksperymentowali Niemcy i Sowieci ze zmiennym powodzeniem. Ponieważ dopiero kilka lat po II WŚ karabinki automatyczne weszły do masowego zastosowania (AK-47, AKM i wersje rozwojowe, od lat 50. AR-10 oraz wersje M16), można pominąć ten punkt notki blogowej. Zastosowanie tej broni było (w II WŚ) zbliżone do pistoletów maszynowych, z tym że operujący tą bronią żołnierz nie potrzebował samemu wsparcia dodatkowym pm-em z kolegi.

Broń strzelająca na zasięg krótki, średni i długi.
Przykłady z Ziemi: StG44, StG45(M), Automat Fiodorowa (wz. 16), AWS
2 cechy: seria, oszołomienie
3 cechy: seria, oszołomienie, przewaga
4 cechy: seria, oszołomienie, przewaga, za żeton +5 do Strzelania

Karabiny powtarzalne i samopowtarzalne:
Broń podstawowa zołnierza praktycznie wszystkich armii europejskich z okresu 1870 - 1945. Pierwotnie miał zapewnić celny ogień z jak najdalszej odległości, później stał się typową bronią dla żołnierzy, którzy mieli osłaniać operatorów bardziej wyspecjalizowanego sprzętu. Bardzo często żołnierz mógł zainstalować bagnet na karabinie (nożowy, acz w ZSRR aż do końca wojny stosowano długie tulejowe), wobec czego ten rodzaj oręża może być skuteczny w Wolsungu w walce z bliskiej odległości, jak np.: jakiś tubylec zaszarżuje z maczugą. Choć karabiny powtarzalne są przeznaczone do likwidacji siły żywej ze średniego i dalekiego dystansu, tylko najwybitniejsi z nich są w stanie wyeliminować wielu przeciwników stosując tą broń.

Broń strzelająca na zasięg krótki, średni i długi.
Przykłady z Ziemi: Gewehr 98, Kar98k, Springfield M1903, M1 Garand, Mosin wz. 1891, Lee-Enfield
2 cechy: silny cios, Walka +3
3 cechy: silny cios, Walka +3, za żeton +5 do Strzelania
4 cechy: silny cios, Walka +3, za żeton +5 do Strzelania, powalenie 

Karabiny wyborowe:
Czyli pierwsze wersje karabinów stosowanych przez snajperów. Najczęściej była to wersja karabinu powtarzalnego czy samopowtarzlanego dostosowana do precyzyjnego unieszkodliwiania celów; w najgorszym wypadku był to po prostu zwykły karabin z domontowaną lunetą. Snajperzy, nawet jeżeli strzelali z przestarzałego Mosinu z lunetą powiększającą x4, to stanowili poważne zagrożenie dla atakujących wojsk. Niewiele gorszych rzeczy może spotkać żołnierza od świadomości, że za węgłem czy gdzieś w oddali czyha snajper mogący go powalić w ułamku sekundy. Najwybitniejsi snajperzy w II WŚ mieli na końcie co najmniej parę setek zabitych.

Broń strzelająca na zasieg krótki, średni, długi.
Przykłady z Ziemi: większość przykładów z "Karabiny powtarzalne i samopowtarzalne", Gewehr 43, SWT,
2 cechy: Strzelanie +3, silny cios
3 cechy: Strzelanie +3, silny cios, przewaga lub powalenie
4 cechy: Strzelanie +3, silny cios, przewaga lub powalenie, dobicie

Karabiny maszynowe:
Do tej kategorii zaliczamy wszelkie karabiny automatyczne niestacjonarne, lecz zbyt ciężkie, by pojedyncza osoba była w stanie stosować je w ruchu. Pierwotnie stosowano ciężkie karabiny maszynowe (ckm), z których później rozwinęły się lekkie karabiny maszynowe (lkm), ręczne karabiny maszynowe (rkm) oraz uniwersalne karabiny maszynowe (ukm; stosowane do dzisiaj). Przeznaczone głównie do likwidacji siły żywej ze średniego i dalekiego dystansu bądź długofalowego wsparcia piechoty poprzez stosowanie ognia zaporowego bądź kolejnych serii ogniowych. Choć teoretycznie mogą być obsługiwane przez jedną osobę, bardzo często potrzeby był pomocnik, który dbał o taśmę nabojową, przenosił amunicję, pomagał w rozłożeniu i złożeniu broni, wypatrywał cele lub po prostu osłaniał z karabinu powtarzalnego.

Broń strzelająca na zasieg krótki, średni, długi.
Przykłady z Ziemi: Maxim MG08 (ckm), MG08/15 (lkm), MG34 (ukm), MG42 (ukm), Browning M1917 (ckm), Browning M1918 (rkm), Chauchat (rkm), Hotchkiss Mle 1909 (lkm), Browning M1919 (lkm/ckm), Maxim wz. 1910 (ckm), DP (rkm), Lewis (lkm), Vickers (ckm), Bren (rkm)
2 cechy: seria, powalenie
3 cechy: seria, powalenie, oszołomienie
4 cechy: seria, powalenie, oszołomienie, za żeton +5 do Strzelania

Karabiny przeciwpancerne:
Wraz ze wzrostem grubości pancerza czołgów, szukano nowych metod niszczenia lub unieszkodliwiania pojazdów opancerzonych. W ten sposób powstały karabiny przeciwpancerne, zdolne do skutecznego uszkadzania czołgów na krótki i średni dystans, a także zdolne do likwidacji pojazdu nieopancerzonego na daleki dystans (choć pierwotnie nie były do tego przeznaczone). Mógł nimi operować żołnierz w pojedynkę, choć najczęściej operator tej broni posiadał jednego lub dwóch asystenów spotterów ("wykrywaczy") czy osłaniających ogniem z karabinu powtarzalnego czy pistoletu maszynowego. Z biegiem lat czołgi stały się zbyt mocne dla pocisku przeciwpancernego z broni ręcznej, a karabiny ppanc zostały wyparte przez broń rakietową oraz przeobrażone w karabiny przeciwsprzętowe przeznaczone do likwidacji lekkich osłon i lekkoopancerzonych celów.

Broń strzelająca na zasięg krótki, średni i długi
Przykłady z Ziemi: PzB 38, PTRD, PTRS, Boys, kb Ur
2 cechy: Strzelanie +3, powalenie
3 cechy: Strzelanie +3, powalenie, odepchnięcie
4 cechy: Strzelanie +3, powalenie, odepchnięcie, silny cios

Granaty ręczne:
Broń rozpryskowa służąca do miejscowej likwidacji siły żywej na krótki dystans. Jak nazwa wskazuje, rzucana przez żołnierza. Jedne posiadają zwiększoną siłę eksplozji, drugie projektowane są pod rozrzucenie jak najdalej odłamków. Na wyposażeniu niemalże każdego wojaka, na wypadek gdyby musieli oczyścić jakiś okop czy pomieszczenie. Zły rzut może sprawić, że zamiast efektywnego wsparcia natarcia, wszyscy wokół rzucającego zginą. Odpowiednio używa, jest w stanie zlikwidować nieopancerzone lub nawet słabo opancerzone pojazdy (jeśli np.: granat wzmocniony ładunkiem wybuchowym).

Tą bronią się rzuca. Dlatego potrzebny jest test Wysportowania, na zasięg krótki i średni.
Przykłady z Ziemi: Eihandgranate 39, Stielhandgranate, MK2, F-1, Milis bomb,
2 cechy: atak obszarowy, przewaga
3 cechy: atak obszarowy, przewaga, oszołomienie
4 cechy: atak obszarowy, przewaga, oszołomienie, dobicie

Wszystkie linki pochodzą ze zbiorów Wikimedia Commons.

2 komentarze:

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.